Woede

Tranen die opkomen bij het kijken naar een film, kriebels in je buik als je je lief ziet, haren die overeind gaan staan als je onrechtvaardigheid ziet. Alle emoties die we ervaren geven een lichamelijke sensatie, reactie. Het zet vaak tijdelijk ons vermogen tot een dialoog opzij. We oordelen, beoordelen en verwachten iets.

Het verstand is eeuwenlang dominant geweest. Met het 19e eeuwse humanisme is daar langzaam maar zeker een verandering in gekomen. Redelijkheid toont zich niet buiten maar in je emoties.

Alle emoties die we kunnen ervaren zijn variaties of gradaties van blijheid, angst, verdriet en woede. Van deze vier is woede het meest schadelijke in mijn optiek. Woede is een vorm van kortstondige razernij. Mensen maken spullen kapot en doen anderen maar soms ook zichzelf geweld aan. Tegenwoordig zie je bijvoorbeeld op Twitter ruwe woordkeuzen als uiting van woede door bijvoorbeeld mensen uit te schelden. Kortom woede leidt vaak tot destructief gedrag.

Nu is de vraag moet je woede dan wegstoppen of afleren? Velen zeggen dat het goed is om je hart te luchten, maar evenzo vaak hoor je dat je achter de oorzaken van je woede moet komen omdat woede geen functie heeft en tot niets leidt.

Ben je boos, voel je woede? Laat het dan eerst zakken en ga daarna het gesprek aan zodat je beter kunt nadenken, er beter naar je geluisterd zal worden en je nieuwe inzichten en perspectieven kan horen. Want met woede verbeter je de wereld niet.

Schilderij: Elisabetta Renosto