Verwachtingen en mensenwerk

Je man naar een verpleeghuis brengen omdat hij dement is, is de start van een intens rouwproces. Verdriet overmant je. Ineens ben je alleen en de man die jaren naast je stond, herken jij bijna niet meer als de man waar je ooit verliefd op werd en hij herkent jou soms als persoon niet meer.

Schuldgevoel, machteloosheid dat je hem niet meer zelf kan helpen, verdriet omdat hij niet meer thuis is…

En dan kom je in het verpleeghuis en zie je dat je partner kledingcombinaties draagt die jij niet mooi vindt, dat hij met andere mensen omgaat, ander voedsel eet, op andere tijdstippen gaat slapen en opstaat…terwijl 60 jaar lang….ja…dat doet pijn!

Er wordt de laatste tijd veel geschreven over misstanden in de huizen voor ouderen. En ja natuurlijk gaan er dingen mis en wil niemand dat, maar toch gebeurt het….het blijft mensenwerk. Maar ik durf en wil ook stil staan bij het rouwproces van de partner en kinderen en de verwachtingen die zij hebben als het gaat om de zorg.

Wie wil niet dat zijn naaste de beste zorg krijgt als dat nodig is? Iedereen wil dat. In ons land komen steeds meer kleinschalig wonen projecten van de grond zodat de zorg zoveel mogelijk op maat kan worden gegeven. Maar zo goed als thuis…nee, dat kan niet geboden worden, helaas.

Ik zie de betrokkenheid van medewerkers in de huizen, hun wil om goed te doen, goed te zorgen, de bewoners te leren kennen en toch krijgen zij zoveel klachten.

In mijn eigen omgeving durf ik te zeggen dat de best mogelijk zorg wordt verstrekt, de betrokkene dat zelf ook zo ervaart, maar dat de naasten het nooit goed genoeg vinden omdat niets goed genoeg is voor degene van wie je houdt.

Mensen die 45 minuten op een toilet wachten omdat de verpleegkundige hem is vergeten, is te pijnlijk…luiers die niet verschoond worden, het mag niet…Maar ik durf te zeggen dat geen verpleegkundige dat opzettelijk zou doen.

We zullen samen de verwachtingen moeten managen, moeten durven uitspreken wat kan, niet kan, wat we willen, over en weer. Begrip en respect hebben voor het rouwproces van de bewoner, voor het rouwproces en de pijn van de naasten en voor het werk van de verzorgers …

Ga met elkaar in gesprek zonder verwijten, maar met oplossingen voor ogen om het voor iedereen en bovenal voor de bewoner zo prettig mogelijk te maken.