Anamnese – een gedicht

De muziek valt stil.
Het gaat niet meer over….
artrotische handen,
haperende zinnen,
krakende knieën.

Mogen dan herinneringen opkomen.
De hoge roep van een buizerd,
een eekhoorntje
dat langs je broekspijp omhoog kruipt.

Kon iemand maar blijven
luisteren
nu het duister valt.

Gedicht van Eric van Loo
Gebaseerd op zijn ervaring van een onverwachte ontmoeting tijdens een onderzoek. ‘Eigenlijk wil je dan gewoon de geheugentaken van tafel vegen en luisteren naar hoe iemand zichzelf terugvindt in verhalen van vroeger.’