Stilte

Het is zomer. De zon schijnt onafgebroken de afgelopen weken op ons vakantieadres. Vervelen doe ik mij geen minuut, sterker nog deze vakantie volg ik twee online opleidingen en heb ik een grote stapel studieboeken bij mij. Heerlijk vind ik dat. En toch, er zijn momenten in je leven dat je een resetknop moet indrukken. Deze vakantie is er eigenlijk ook zo een geworden. Gisteravond, terwijl ik samen met mijn partner geniet van een avond zwemmen in de zee, vertelt hij dat hij mij graag kennis wil laten maken met een schrijver. Dus na het eten gaan we met z’n tweetjes zitten voor een TEDtalk van Pico Iyer, De Kunst van Stilte.

En toen werd het stil in de tuin……

Nergens heen gaan als avontuur. Niets doen voor een moment van reflectie om opnieuw de juiste focus te krijgen op al onze ervaringen. Best iets waar je eerst een ongemakkelijk gevoel van kan krijgen toch; die kalmte?

Joke Hermsen schreef al eerder een boek ‘Stil de tijd’. Ik lees haar boeken graag. Hierin verkent zij het belang van rust, verveling, aandacht en wachten; ervaringen die al eeuwen als belangrijke voorwaarden voor het denken en de creativiteit werden beschouwd, maar in ons huidige economische tijdsgewricht nog steeds weinig waardering krijgen.

Maar nu, op dit moment, vertelt een reiziger, een schrijver dat hij de belangrijkste inzichten niet vond op een berg in Tibet, maar in zijn eigen hoofd. Dat is nogal wat. Je eigen stem horen en luisteren naar wat je hart je ingeeft. Ik ging ooit naar een retraite week. Daar moest ik uren stil zijn, terwijl ik wandelde door een bos met een paar boterhammen en een flesje water. En toch….toen ik eenmaal het ongemak te boven was, bracht het mij inzichten. Dat weet ik nog heel goed.

Maar je hoeft dus niet naar een klooster of een retraite week. Gewoon de stilte opzoeken in jezelf, luisteren naar je zelf; je eigen instrument. Want door stilte kun je niet alleen beter tot jezelf komen, maar kun je ook mooiere ontmoetingen hebben met anderen.