Nadenken
Het is nog nooit zo eenvoudig geweest om informatie te krijgen als heden ten dage. Je hebt toegang tot Wikipedia, podcasts, sociale media en een bijna oneindige bibliotheek met boeken. Je kunt met bijna iedereen over alles chatten, appen, mailen etc.
We leven in een prachtige tijd waar feiten en meningen overvloedig zijn zoals nooit eerder in de geschiedenis.
Maar er is ook gevaar in al die overvloed. Het is ook nog nooit zo gemakkelijk was geweest om te zien wat andere mensen denken. Maar de algoritmen van Twitter en Facebook kunnen een filterbel creëren.
Bedenk hoe indrukwekkend het was dat Marcus Aurelius zijn ‘Meditaties’ niet hoefde te publiceren. Hij hoefde geen erkenning te krijgen voor zijn ideeën. Het enige waar hij om gaf, was de waarheid. Hij dacht letterlijk voor zichzelf na. Wat iemand als Cato zo krachtig en inspirerend maakte, was dat het hem niet kon schelen wat iemand anders dacht. Hij dacht ook zelf na. In feite oefende hij actief door op blote voeten en blootshoofds door Rome te lopen. Hij wilde eraan wennen om uitgelachen te worden, om anders te zijn.
Een Stoïcijn moet zelf nadenken. Een Stoïcijn kan het niet schelen wat andere mensen denken – ze hoeven niet ‘met de menigte om te gaan’, zoals Seneca het zei. Ja, het is geweldig dat we toegang hebben tot alle soorten kennis en tools die de Stoïcijnen niet hadden. Maar hoe we deze middelen gebruiken, is essentieel. Zijn we het gewoon eens met anderen omdat we geen problemen willen? Gaan we alleen uitzoeken wat we leuk vinden en wat ons wereldbeeld bevestigt? Of gaan we zelf nadenken? Zijn we bereid om alleen te staan?
Schilderij: Too many Structures – Portrait of a Highly Gifted. – Vanessa Uher