Posttraumatische groei

Vandaag kwam ik op het internet wetenschappelijk onderzoek tegen naar posttraumatische groei, de positieve veranderingen die na een trauma kunnen ontstaan. Ik kende dit vakgebied van onderzoek niet en ging verder zoeken.

Wat is posttraumatische groei?

Posttraumatische groei wordt omschreven als een positieve verandering die wordt ervaren als gevolg van de worsteling met een grote levenscrisis of een traumatische gebeurtenis. Het idee erachter dat mensen kunnen worden veranderd door hun ontmoetingen met levensuitdagingen, soms op radicaal positieve manieren, is niet nieuw. Het thema is aanwezig in oude spirituele en religieuze tradities, literatuur en filosofie. Wat redelijk nieuw is, is de systematische studie van dit fenomeen door psychologen, maatschappelijk werkers, counselors en wetenschappers in andere tradities, van klinische praktijk en wetenschappelijk onderzoek.

Historie

De specifieke term posttraumatische groei (PTG) is relatief nieuw. Het werd voor het eerst gepubliceerd in 1995. PTG als fenomeen is echter niet nieuw. De geschiedenis van de mensheid is de geschiedenis van trauma en ook de geschiedenis van PTG. Er worden al duizenden jaren verhalen verteld over positieve veranderingen bij individuen en samenlevingen als gevolg van lijden en
angst. Dit komt naar voren in religie maar bijvoorbeeld ook bij de oude filosofen.
Maar ook Carl Rogers en Victor Frankl hebben hier aandacht aan besteedt in hun boeken.

Rogers schreef herhaaldelijk over hoe pijnlijk persoonlijke groei is,

“zelfs” als het op de lange termijn lonend is” (Rogers, 1961, p. 14)

Frankl betoogde dat het leven zelfs in de meest ellendige omstandigheden zin kan hebben en dat de motivatie om te leven voortkomt uit het vinden van die zin.

Maar ook William Shakespear schreef erover in het toneelstuk ‘As you like it’

“Sweet are the uses of adversity which, like the
toad, ugly and venomous, wears yet a precious jewel in his head.”

Als je meer wilt lezen over de historische wortels van de PTG-theorie in religie, filosofie en literatuur, dan is het boek van Tedeschi en Calhoun, ‘Trauma and Transformation: Growing in the Aftermath of Suffering’ (1995) een aanrader.

University of North Carolina

Ik kwam uit bij The University of North Carolina. Zij hebben een website opgezet met onderzoek, boeken en artikelen over dit onderwerp.

Wat ik hier belangrijk aan vind, is de erkenning dat hun werk NIET probeert om trauma als een “zegen” te framen, niet probeert te ontkennen dat trauma lijden veroorzaakt, niet probeert te zeggen dat alle trauma een positieve kant heeft; het erkent eerder dat het soms positieve verandering teweegbrengt.

Welke vormen neemt posttraumatische groei aan?

Posttraumatische groei treedt meestal op in vijf algemene gebieden. Soms ontwikkelen mensen die grote levenscrises het hoofd moeten bieden het gevoel dat uit de strijd nieuwe kansen zijn voortgekomen, waardoor mogelijkheden ontstaan ​​die voorheen niet aanwezig waren. Een tweede gebied is een verandering in relaties met anderen. Sommige mensen ervaren nauwere relaties met bepaalde specifieke mensen, en ze kunnen ook een groter gevoel van verbondenheid ervaren met anderen die lijden. Een derde gebied van mogelijke verandering is een verhoogd gevoel van eigen kracht – “als ik dat heb meegemaakt, kan ik alles aan”. Een vierde aspect van posttraumatische groei die sommige mensen ervaren, is een grotere waardering voor het leven in het algemeen. Het vijfde gebied betreft het spirituele of religieuze domein. Sommige individuen ervaren een verdieping van hun spirituele leven, maar deze verdieping kan ook een significante verandering in iemands geloofssysteem met zich meebrengen.

Aantal cruciale gedachten

De meesten mensen zullen, wanneer ze geconfronteerd worden met een groot verlies of intens lijden, een verscheidenheid aan psychologische reacties hebben. Maar we moeten oppassen om te denken dat wanneer individuen groei ervaren, ze niet lijden.

Traumatische gebeurtenissen zijn niet goed; dat zijn ze echt niet. Maar voor velen van ons zijn levenscrisissen onvermijdelijk en krijgen we niet de keuze tussen lijden en groei aan de ene kant, en geen lijden en geen verandering aan de andere kant.

Posttraumatische groei is niet universeel. Het is niet ongewoon, maar ook niet iedereen die een traumatische gebeurtenis meemaakt, ervaart groei.

Erg goed dat er steeds meer wetenschap is naar deze theorie. Trauma verwerken is een hobbelige reis, dus schakel indien nodig professionele hulp in.