Luisteren – een gedicht van een oude dame

Irene Bas is in het dagelijks leven verpleegkundig teamleider voor een team dat zich richt op zorg en begeleiding in de laatste levensfase thuis. Palliatieve en terminale zorg. Ik leerde haar kennen tijdens een bijeenkomst van het Forum Patientcommunicatie Palliatieve Zorg. Zij kreeg dit bericht van een oude dame en gaf het door aan mij.

Luisteren is meer dan horen. Een mens die kan luisteren!
Iedereen wil zo iemand ontmoeten.

Aan hem kun je vertellen,
over je alledaagse leven.

Je grote en kleine probleempjes,
hij deelt in je vreugde en verdriet.

Je bent gelukkig als er iemand echt naar je luistert.
Luisteren is tijd durven verliezen, de ander uit laten praten.

Geen oplossing willen geven
maar stapvoets met de ander op weg gaan.

Niet jouw tempo opdringen, maar het zijne volgend.
Niet jouw antwoord geven maar het zijne laten vinden.

In het luisteren ervaart de ander dat je van hem houdt.
Met zijn onmacht, zoeken en tasten.

Wie durft te luisteren voelt niet meer de dwang om de ander te verlichten.
Maar begint te geloven dat het luisteren zelf al licht is.