Wijn, kunst en architectuur

Een bezoek aan Château la Coste, niet ver van het idyllische Aix-en-Provence, activeerde voor de tweede keer al mijn vijf zintuigen. Tijd om jullie kennis te laten maken met dit prachtige landgoed vol wijn, kunst en architectuur.

De natuur

Als je komt aanrijden, rij je langs de pijnbomen, cipressen en kreupelhout. Kort voor het gehucht ‘La Cride’ leidt de weg naar een amfitheater van heuvels met uitzicht op een vlakte. Het is in het midden dat het kunstcentrum naar voren komt; een spectaculair “V”-vormig gebouw in geometrische lijnen. Het is ontworpen door Tadao Ando, ​​de architect van Naoshima, Museumeiland in de Binnenzee van Japan. Het gebouw is verbonden aan de glooiende hellingen, rijen wijnstokken, bezaaid met rozenstruiken en omgeven door eiken en olijfbomen. Afgezien van de krekels, het zoemen van bijen en het geluid van de wind, is de stilte ongekend. Het licht is goudkleurig. De tijd lijkt te hebben stilgestaan.

De wijn

Het landgoed is in 2002 gekocht door Patrick McKillen met het idee om wijn te maken; hij wilde iets met het stuk grond creëren. De regio staat bekend om zijn rosé. Maar hij besloot het assortiment uit te breiden met de helft van de 230 hectaren. Hij koos voor rode wijn (druivensoorten: Grenache en Syrah) en een witte (Chardonnay en Sauvignon), met respect voor de natuur. Inmiddels kun je zeggen dat het concept van Chateau La Coste eten, wijn, natuur, kunst, architectuur en design behelst.

Wij bezochten het landgoed voor de tweede keer en werden wederom geraakt door de wijze waarop kunst en architectuur verbonden is met de natuur. Als je daar wandelt, wandel je door een heiligdom van architectuur.

Wie kom je er tegen?

Frank Gehry, Jean Nouvel, Renzo Piano, Richard Rogers en Tadao Ando, ​​vormen een kader voor dit prachtige landgoed met werken van Louise Bourgeois, Sean Scully, Alexander Calder en vele andere vooraanstaande kunstenaars. Alle kunstenaars krijgen carte blanche, het is aan hen om de plaats te kiezen waar ze hun werk zullen installeren. De enige instructie die ze meekrijgen, is: respecteer het landschap, zonder de bomen of de terrassen van droge stenen muren van Romeinse oorsprong aan te raken.

Louise Bourgeois

Het kunstcentrum, de entree van het landgoed, werd gemaakt door Tadao Ando en geplaatst op drie waterbassins. Je ziet direct de enorme spin van Louise Bourgeois. De spin, die twee dagen voor de dood van Louise werd geplaatst, was voor haar een ode aan haar moeder. Ze gebruikte brons voor het beeld.

Kengo Kuma

Wandelend via een pad door de heuvels kom je de mooiste kunstwerken tegen. Dit jaar hebben we heel lang stil gestaan bij het kunstwerk van Kengo Kuma. Hij is een Japanse architect en professor aan de afdeling Architectuur (Graduate School of Engineering) van de Universiteit van Tokyo. Hij is ook de ontwerper van het Japan National Stadium in Tokyo, dat is gebouwd voor de Olympische Spelen van 2021.

Op de heuvel met uitzicht op Saint Victoire in Zuid-Frankrijk, waar Paul Cézanne zo dol op was, maakte hij een paviljoen zo organisch als een boom. Hij heeft het kunstwerk de naam KOMOREBI gegeven, wat een Japanse naam is om uit te drukken hoe lichtstralen filteren door de bomen.

Kuma vindt dat architectuur opnieuw verbinding moet gaan maken met de natuur en structuren voorstellen die zowel complex als eenvoudig zijn, net als de natuur zelf. Als je kijkt naar kunstwerk zie je dat elke plank bijna onzichtbaar met de andere verbonden is door een systeem van roestvrijstalen bevestigingsmiddelen.

Hij gebruikte 12 ton Braziliaanse walnoot en 1,5 ton roestvrijstaal. De lengte van de balken zijn 1,5 tot 11,5 meter lang. De structuur van het kunstwerk lijkt echter heel licht en zelfs rustig. Maar wat vooral opvalt, is wat er met het kunstwerk gebeurt door het licht. Het licht filtert telkens op een andere wijze door het kunstwerk. Ik heb geprobeerd dat enigzins in mijn foto’s vast te leggen.

Om nog meer beeld te krijgen van wat het landgoed te bieden heeft aan kunst en architectuur, deel ik graag nog wat foto’s die ik heb gemaakt.

Het belang van kunst in luisteren

De reden waarom ik denk dat het belangrijk is om veel naar kunst te kijken om een goede luisteraar te worden, heeft te maken met je zintuigen. Echt luisteren vraagt iets van al onze zintuigen en ons interpretatie bewustzijn.