Naar jezelf luisteren…wat is dat?
Luisteren naar anderen is een groot deel van mijn werk, echt luisteren, horen wat iemand echt zegt. De afgelopen tijd ontdekte ik dat naar mezelf luisteren toch een hele andere opgave is.
Als je klein bent, luister je heel goed naar je gevoel, dat is alles wat je dan ook hebt….dan ontbeer je nog kennis. En dan leer je luisteren naar anderen…..is dat het moment dat je het luisteren naar je gevoel kwijtraakt?
Dus als ik aan mezelf vraag hoe luister ik weer naar mijn gevoel, dan is dat een vreemde vraag, want ik leerde NIET te luisteren naar mijn gevoel, dat was juiste het enige dat ik kon als klein kind. Ik heb het luisteren naar mezelf dus Afgeleerd of is het er altijd maar spelen rationele argumenten om te luisteren gewoon een grotere rol? Zijn emoties soms een storende factor, die de boel vertekenen, omdat ik bang ben voor wat het mij zegt, terwijl ze juist zo belangrijk zijn omdat ze zoveel vertellen.
Toch heb ik nu besloten om eens goed naar mezelf te luisteren, weer eens anders naar de wereld te kijken, waar te nemen, nieuwe kennis op te doen of kennis op een andere wijze op te doen. Waarom? Mijn intuïtie zei dat mijn directe omgeving gelijk had…..het is tijd om naar mezelf te luisteren…en toch stelde ik het maar uit en uit… tot nu.
Mijn intuïtie? Benedictus Spinoza onderscheidt drie vormen van kennis. Intuïtie, is de derde vorm van kennis die Spinoza onderscheidt. De andere twee zijn kennis door de zintuigen en kennis door de rede. Is luisteren naar jezelf, luisteren naar je intuïtie? Intuitie is toch een impliciete ingeving, een andere manier van denken of handelen…..
Albert Einstein schijnt ooit gezegd te hebben: ‘De intuïtie is een Godsgeschenk, de ratio een dienaar; ergens in de tijd zijn we de dienaar gaan aanbidden en het geschenk vergeten’. Heb ik nu het geschenk in ontvangst genomen?…..Zo ja, benieuwd wat het mij gaat brengen. Als luisteren naar jezelf niet luisteren naar je intuïtie is…wat is het dan wel?
Wij hebben veel wijsheid als mens. Maar altijd achteraf….
