Luisteren is altijd moedig

Luisteren naar iemand is heel moeilijk. Luisteren maakt ons kwetsbaar en vraagt dus om moed.  Luisteren, echt luisteren kan je veranderen. En veranderen kan best eng zijn. 

Samenvatten kan een belangrijk onderdeel van luisteren zijn. Het is enorm belangrijk om te weten of je begrijpt wat de ander zegt. Want soms denk je dat je goed geluisterd hebt, alleen niet jij bepaalt als luisteraar of je goed geluisterd hebt, dat doet de spreker. Het kan zijn dat iemand je samenvatting bevestigd, maar het ook zijn dat iemand je corrigeert of zelfs aangeeft dat je het niet goed begrepen hebt. 

Stel dat je iemand echt probeert te begrijpen en dus diens wereld binnen gaat en kijkt hoe het leven er vanuit diens perspectief uitziet ( kijken door de ogen van een ander), kan het zomaar zijn dat je zelf verandert. Het kan zijn dat je door het perspectief van de Ander, je eigen zienswijze aanpast of dat zelfs je persoonlijkheid er door wordt beïnvloed. Dat is kan heel beangstigend zijn, dat vraagt moed. 

Stel nu dat iemand je iets vertelt waar je het helemaal niet mee eens bent. Dan is het verleidelijk om dat denken te simplificeren, te verdraaien of zelfs belachelijk te maken. Dat zou een ander kunnen beschadigen en elke vorm van gelijkwaardigheid kunnen aantasten. Maar als je gaat samenvatten, en dus bondig omschrijft wat je net gehoord hebt, kun je wellicht iets van waarde horen en er zelfs iets van leren. Daardoor word je alleen maar sterker en hoef je het nog steeds niet eens te zijn met de Ander overigens. 

Als je samenvat wat je hoort van een ander, kan het de spreker ook helpen. De herinnering kan versterkt worden en daardoor ook nuttiger, niet perse prettiger. Je komt door samenvatten bij de moraal van het verhaal.

Als je luistert naar mensen, zonder vooroordeel, delen ze graag wat ze denken en zal je absurde, verbazingwekkende, boeiende en mooie dingen dingen horen. Als je echt luistert is een gesprek eigenlijk nooit saai.