Er is aandacht als er aandacht nodig is

Afgelopen weken mocht ik naar twaalf bewoners luisteren die samen in een huis wonen in een grote plaats in Nederland. Van veel van deze mensen is de situatie niet echt rooskleurig te noemen. Dementie, de gevolgen van een beroerte, hersentumor.

Het huis staat aan een plein met winkels en een parkeerplaats voor de bezoekers van dit winkelcentrum. Hier wonen mensen die door de medewerkers echt als mens gezien worden maar door hun beperking of ziekte extra hulp en zorg nodig hebben. Het restaurant is gezellig aangekleed en de bediening is zeer klantvriendelijk.

De bewoners voelen zich nuttig. Een mevrouw van 90 jaar is, zoals zij zelf zegt, welkomstdame. Ze ontvangt alle nieuwe bewoners en stelt ze ‘s avonds bij het diner voor aan de andere bewoners met elke keer een eigen gemaakte speech. Een oud inspecteur van onderwijs helpt mensen elke week een uur met Rummikub en een meneer die als gevolg van een herseninfarct halfzijdig verlamd is, werkt mee aan een ontwikkelingssamenwerkingsproject door spullen klaar te maken voor verzending. En als hij naar buiten wil, gaat zijn maatje, medebewoner, die nog wel kan lopen met hem mee als begeleider.

Elke bewoner in dit huis gaf aan zich vrij te voelen “Ja, ik voel mij vrij om te zijn wie ik ben.” Een van de bewoners die graag schildert, gaf aan zich te verheugen op het schilderen van de vaste bruine kast in haar kamer. Afgelopen week ontving ik de foto van de door haar zelf geschilderde kast die nu wit is.

Zoals een bewoner tegen mij zei: “Als de rest van de huizen zouden zijn zoals hier waren er geen problemen in de verpleeghuizen. Er is aandacht als er aandacht nodig is.”

Ik heb ook het manifest van Hugo Borst ondertekend omdat ik zie dat er verandering nodig is, maar dit huis toont aan dat het kan…..goede ouderenzorg!